Franciscus [Francisco]  Talavera 

Soprano; Siguenza; admitted 2 September 1555 by a two-thirds plus three vote at the same time as Bartholomé Le Conte (see Le Conte);  mandati : September 1555-December 1564; although Talavera was among the singers officially dropped from the chapel by the Commission of Cardinals on 31 August 1565, he had in fact been away from Rome for some time on a leave of absence and had already been taken off the  mandati  lists.  Giovanni Antonio Merlo  reports in a diary entry of 6 December 1564 that Cardinal Vitelli had ordered the singer removed because he had not asked for his leave in the proper manner;  Merlo  also gives the reason for Talavera's departure--he had fled Rome because of debt, this corroborated by the note next to his name in Document ... that he was "fugitivus propter es alienum."

Documents

VatS 679, fol. 29r [transcribed in  FREY , pp. 139-140]: Undated copy of a motu proprio ordering the admission of Talavera.

Motu proprio etc. dilectum filium Franciscum Talavera clericum Seguntine seu alterius civitatis vel diocesis, de cuius probitate, in artis cantus et musices experientia plurimum in domino confidimus ac sperantes, quod ea, que sibi committenda duxerimus, solerti studio exequi procurabit, specialibus favoribus et gratiis prosequi volentes ipsum Franciscum ex nunc unum ex cantoribus capellanis nostre capelle cum omnibus et singulis illius honoribus et oneribus, iuribus, salariis et emolumentis solitis et consuetis ad eius vitam facimus, constuimus et deputamus necnon ipsum Francsicum in cantorem capellanum nostrum gratiose recipimus et admittimus aliorumque eiusdem capelle nostre cantorum capellanorum numero et consortio favorabiliter aggregamus necnon omnibus et singulis honoribus, gratiis, privilegiis, facultatibus, libertatibus, preogativis et indultis, quibus dicti cantores capellani utuntur, potiuntur et gaudent ac uti, potiri et gaudere poterunt quomdolibet in futurum, similiter uti, potiri et gaudere libere et licite posse et valere ac de omnibus et singulis iuribus, salariis et emolumentis solitis et consuetis respondendum fore et esse sibique responderi decernimus; mandantes propterea dilecto filio moderno eiusdem capelle nostre magistro ac aliis, ad quos spectat, quatenus statim visis presentibus nullo alio a nobis seu camera apostolica expectato mandato ipsum Franciscum in cantorem capellanum recipiant et admittant sibique de emolumentis, iuribus, regaliis et salariis solitis et consuetis respondeant admittique et recipi ac responderi necnon rochettum et alia necessaria dari solita tradant et consignent, mandent et faciant realiter et cum effectu; non obstantibus nostra, qua cavetur expresse, quod nullus cantor deinceps ad eandem capellam admitti possit, donec et quousque numerus cantorum eiusdem capella ad XXIIII reductus existat, necnon quibusvis aliis constitutionibus et ordinationibus apostolicis statutis etc. etiam iuramento etc. roboratis privilegiis quoque, indultis ac litteris apostolicis necnon quibusvis aliis concessionibus et assignationibus cuicumque persone, quomodolibet qualificate et benemerite per nos etiam motu proprio ac cum quibusvis etiam derogatoriarum derogatoriis clausulis et decretis etiam irritantibus et alias quomodolibet factis et faciendis, quibus omnibus tenores etc. pro expressis habentes latissime derogamus ac concessiones et assignationes huiusmodi revocamus ac pro revocatis haberi et illis derogatum esse decernimus, ceterisque contrariis quibuscumque. Volumus autem presenti nostri motus proprii solam signaturam sufficere et ubique fidem facere in iudicio et extra, etiam di videbitur absque registratura.

[This copy has been altered  Calasans  to refer to Christian  Ameiden  and Stefano  Bettini (Fornarino) ]

 

 

VatS 651

7r: entry dated 6 December  1564 [SHERR, "The Diary", p. 91]

Alli 6 de decembre del 64 il Chardinale Vitelli Chamerlengo mandò a chiamar'il nostro dechano messer Antonio Chalasances, e contrastorno molto sopra un nostro chantore chiamato Talavera, con dir che le licentia che noi gli havevamo dato non era valida, per rispetto che il detto Talavera non era venuto personaliter a dimandar detta licentia; e sopra ciò lo chavò dal nostro mandato, cosa notabili a tempi nostri; et il detto chantor se fuggì di Roma per debbiti. Il Chardinale disse che se ritornarebbe, gli renderia il loco suo.

BIBLIOGRAPHY:  CASIMIRI ;  FREY , pp. 138-141;  SHERR , "The Diary."